Yaban Güvercinleri...

Ben o genç askerlere "yaban güvercinleri" diyorum.

Dağlarda savaşan ve vurulanlar.

Son yıllarda köylerden göç sonucu, çatılardaki güvercinler gibi kentlere yerleşseler de... Ya da Sultanahmet Meydanı'ndaki gibi kalabalığa karışsalar da saf ve ürkektir onlar.

Kimi zaman otobüs terminallerinde, tren garlarında kafile kafile gidişlerini görürüm.

Her seferinde o türkü dilime takılır:

"Yemen yolu çamurdandır

Karavana bakırdandır

Zenginimiz bedel öder

Askerimiz fakirdendir..."

*

Sivil kıyafetler giymiş askerleri sağdan-soldan toplayıp götüren inzibat subayına sormuştum:

"Sivil kıyafetler giydiklerine göre, asker olduklarını nasıl anlıyorsunuz?.."

Yanıtlamıştı:

"Biz anlamıyoruz, onlar bizi görünce hazırola geçiyorlar..."

"Yaban güvercinlerinin" cinlikten-kurnazlıktan uzak, tertemiz sadakat duygularını ancak böyle anlamıştım o gün.

*

Birkaç gündür artık "profesyonel askerliğe" geçileceği haberleri medyada var.

Nihayet akıl ve vicdan işe yaradı.

Ankara'daki bütün büyük politikalar onların varlıkları üzerinden yapılsa da... Onlar hepimiz için; asla bedeli ödenemeyecek bir gururun ta kendisi olsalar da...

"Profesyonel askerlik" haberine sevindim.

Genelkurmay'ın yıllardır süregelen terörle mücadelede almış olduğu en önemli karardır bu.

*

Bence de artık yeter.

"Yaban güvercinleri" vurula vurula görevlerini yaptılar. En iyi yaptıkları şeydi vurulmak.

İşte, tam yazının burasında sevgili Faruk Bildirici haber verdi:

"Biraz önce haber geldi, dört şehit var..."

"Yaban güvercinleri"dir...


Bekir COŞKUN, 14 Kasım 2007

Yaban Güvercinleri (2)

Onları otobüs terminalinde görmüştüm.

Annesi başörtüsü ile yanaklarını silerken, babası saçlarını yana tarar gibi okşayıp durdu başını.

O; gözleri fırıl fırıl, endişelerini ve korkusunu belli etmeden yerinde duramıyor, bir annesine-babasına sarılıyor, bir arkadaşlarının yanına koşuyordu.

Arkadaşları onu iki kez havaya attılar “En büyük asker bizim asker” diye...

Sonunda dayanamadı ağladı...

Sesi boğuklaştı, annesine sarıldı...

Adını bilmiyorum...

Hepsinin adı aynı:

Yaban güvercinleri.
..

*

Dün beş askerin şehit haberi gelince, Hürriyet İnternet’i deli gibi taradım, acaba onun resmine mi rastlarım...

Bereli vesikalık resimler sıra sıra...

Oysa ne fark eder?

Dünkü resimlerdeki çocuklar da aynı şekilde otobüs terminallerinde yolcu edilmediler mi?.. Anne yine ağlamıştır... Arkadaşları onları da “En büyük asker bizim asker” diye havaya atmışlardır...

Babaları saçlarını okşamıştır...

Son ana kadar ağlamamak için dayanmışlardır yaban güvercinleri...

*

Bu yazıyı nasıl bitireceğimi bilemiyorum, yine o Urfa türküsü takıldı dilime, ağzımı açmadan içimden içimden söyleyip duruyorum:

“Yemen yolu çamurdandır

Sefertası bakırdandır

Zenginimiz bedel öder

Askerimiz fakirdendir...”


*

Kendi çocuklarına (geceleri çıkartırsak 10.5 gün) askerlik yaptıranların, her şehit haberi geldikçe utanıp-utanmadıklarını merak ediyorum...

Ben olsam utanırım...

Ya da varlığımıza kurşun sıkan eşkıyanın Ankara’daki temsilcileri ile kırıştırmak ar damarını acıtır insanın...

Bir yandan da korka korka gece otobüs terminalinde gördüğüm çocuğun yüzünü internet sayfasında arıyorum.

Oysa aynı hepsi...

Hepsi yaban güvercinleri...


Bekir COŞKUN, 15 Temmuz 2009