News of Feza TİRYAKİ

ZİHİNSEL DÖNÜŞÜM



Zihin Arapça bir söz. Türkçesi bellek. Bellek, hem zihin sözünün anlamını karşılıyor, hem de daha bir çok anlama geliyor. Bilgisayarda bilişimde kullanılıyor. Hafıza, Türkçesiyle dağarcık demek. Anlama, kavrama yetisi.

Zihinselin, Arapçası zihnî demek. Zihinle ilgili olan.

Dönüşüm, Türkçe. Biçimini değiştirip, başka bir biçime girmeye dönüşüm diyorlar. Arapçası, tahavvül, inkılap. Yabancı dildeki karşılığı olmadan anlamayanlar için o dillerdeki karşılığını da verelim bunun: Transformasyon.

İktidarın bir bakanına göre, toplumsal ve siyasi alanda zihinsel ...

İşte Sana Bocuk!



Her gelen gün bizi şaşırtıyor. Şaşkınlıktan her gün bir yaşımıza daha giriyoruz.

Bugünün haberi de bu:

“Bocuk Gecesi “ kutlandı. Bocuk eğlencesi de deniyormuş geceye. Posta gazetesi hızını alamamış, bunların diliyle, tastamam, yazmış:

“Turkish Halloween”.

Hay ağızlarına sağlık. Yavaştan yavaştan batılılaşıyoruz. Noeli kutladık, Noel Baba Türkiye’de doğdu, Türkiye’de yaşadı, yok o bizim de babamız, çocukları da pek severdi, ne tonton baba, ne iyi baba, armağan veren baba… öyküleri sardı sarmalamıştı ...

Uyan Sunam Uyan Derin Uykundan




Beyaz yakaların öyküsünü yazmışlar, resimlemişler.

Bilmem gördünüz mü, kederli, dolanıyor bilgiağında.

Öğrencilerin okul önlüğünün, önlüğe takılan yakaların öyküsü.

Eski resimleri serpiştirmişler araya.

*

Kara önlüklü, beyaz yakalı Türk çocukları,

Bizden öncekiler, bizden sonra gelen kuşak.

Cumhuriyetin kuruluşuyla başlayan uyanış,

Genç yaşlı, kız kızan, hep birlikte aydınlanmaya gidiş,

Yoksul ülkemin yüce gönüllü insanları, öğretmenleri…

*

Kızların yakasında ucu dantelli, işlemeli, oyalı yakalar,

Erkeklerinki düz, beyaz yaka, kolalı, temiz, yıkalı. ...

GAZETELER NEREYE?

(Bize kalan, bize biçilen, bize sunulan basın yayın üzerine)



Geçen yılın en önemli günlerinden biri olan 13 Aralık gününün ertesinde ilçedeyim. 14 Aralık, halkımızın Silivri çıkarmasının ertesi günü. Saklamak istiyorum, bu önemli günde yaşananların belgelerini, yazılanları. Günün neredeyse tüm gazetelerini alıyoruz. Tüm derken yurtsever gazetelerden söz ediyorum. Paçavralardan, basılı kâğıt tomarlarından, bizi avutan, uyutanlardan değil!

Bulunduğumuz yere, alınabilecek gazetelerden yalnızca Sözcü Gazetesi geliyor. Bunun yanında arada Posta Gazetesi de alıyoruz. Dış sayfasının ...

İKİ DÜNYA


Bize bir sanal dünya gösteriyorlar, gerçekmiş gibi. Aslında olmayan bir dünya. Cennet görünümlü Batı dünyası. Göstermeleri bir şey değil, buna saf, temiz insanları inandırmaları, kendilerine hayran bırakmaları, ne de güzel dünya diye izleyene iç geçirttirmeleri olmasa…

Yeni yıla girerken bunu iyice abarttılar. Elin kutlayıp bitirdiği Noel’i Yılbaşı’nda yeniden kutlattılar bize neredeyse… İzlencelerde onların bu kırmızı kostümlerini giymeyenin, başlıklarını takmayanın hatırı kaldı. Oysa Batılı, daha geçen ayın 25’inin sabahında çam ağaçlarını çoktan kapısının ...

Artık Korkacak Ne Var?

(Yeni Yıla Girerken Hoca’nın Gülmeceleriyle Gülümseyelim mi?)

Nasrettin Hoca, her ölümlü gibi ölümden çok korkarmış. Yanında ölümden söz edilsin, bir gün öleceğimiz anımsatılsın istemezmiş.

Komşuları Hoca’nın bu huyuyla eğlenir, onu kızdırmak istediklerinde ölümden anlatırlar, Hoca’yı tir tir titretirlermiş…

Gel zaman git zaman Hoca yaşlanmış, elden ayaktan düşmüş.

Ölümünü, ölüme hazırlık yaparak, güle oynaya beklemeye başlamış.

Bunu gören komşuları şaşırmışlar:

“Hoca, ne oldu sana böyle? Hani ölümden çok korkardın? Şimdi ...

Nasıl Böyle Olduk Biz?


Bir Amerikalı tıp profesörü, tekerlekli iskemleye bağımlı, yaşı seksenlerin üstünde ünlü bir hekim, Amerika’da bir büyük hekimler toplantısında kızımla karşılaşıyor, tanışıyor. Türk olduğunu öğrenince heyecanlanıyor, ona daha çok ilgi, sevgi gösteriyor… Türklere büyük hayranlık duyduğunu, gördüğü her Türk’ü selamladığını söylüyor. Önce soruyor:

“Siz Kore Savaşı’ndaki Türklerin öyküsünü biliyorsunuz değil mi? Türklerin şaşırtan öyküsünü, akıl almaz insanlık öyküsünü?”

Sonra başlıyor anlatmaya:

“Kore Savaşı’nda Kuzey Kore’ye esir düşenlerin büyük çoğunluğu öldü. Esaret ...

En Çok Size Üzülüyorum



Süslenmekte üstünüze yok. Avrupa’nın güzellerine beş çekersiniz. Takıp takıştırma sizde… Topuklu, renkli, gösterişli son moda ayakkabılar, açık saçık gösterişli giyimler, saç baş düzenleme, saçları savurarak, gözleri süzerek şöyle bir bakma sizde… Çevreyle ilgilenmeme, siyasete bulaşmama, bulaşınca da yaltaklanmayı seçme, son model ithal( dışalım)taşıtlara binerek hava basma, dünya vatandaşı gibi yaşama, üstelik yaşama nanik yapma sizde… Dünyayı merak edip gezmek de yine sizde…

Birileri kaç kez umreye gittiğiyle, kaç kez hac ibadeti ...

Amerikanca Götürsün Sizi!

Gemi azıya aldılar. Kimler mi? Türkiye’yi dönüştürmeye soyunanlar, dilimizin canına okuyanlar, kendini, dilini, ülkesini yemeye başlayan yamyamlar!

Türkçenin canına okuyorlar.

Her yerdeler. Salgın bir hastalık mikrobu gibi çevrelerini kirleterek, etkileyerek yayılıyorlar…

Türkçeye ettikleri kötülük yetmemiş, Amerikancayla dilimizi delik deşik ettikleri, dilimizin üstüne ettikleri, gelişigüzel her yanına pisledikleri az gelmiş, gözleri bir iyice dönmüş bunların ki, Türk parasına bile saldırmışlar. Üzeri Türkçe yazılı olduğu için midir, yoksa üzeri Atatürk resimli olduğundan ...

BEN BİR ÖĞRETMENİM

Ben bir öğretmenim.

Öğrencilerim oldu, her yaştan sayısız...

Çoğunun adını unuttum, anıları kaldı yalnız.



Otuz yılı aşkın öğretmenleriydim, büyüttüm sırasıyla onları.

İlkokul sınıflarında da çalıştım, ortaokulda, lisede de…

İlk öğretmenliğim Maraş Lisesi, Öğretmen Okulu’nun kızyurdu, evim.

Sonra Antakya Ortaokulu, Antakya Öğretmen Okulu.

Toros Dağları’nın dar boğazındaki Pozantı.

Daha sonra ver elini gurbet, gurbetçi çocukları…



Önceleri kardeşleri gibiydim onların, sonra ablaları,

Anneleri yerine koyanlar da olurdu beni,

Gün geldi anneanne diye seslendiler ...