News of Ümit DOĞANCI

Sen mi? Biz mi? Onlar mı?
Yoksa hepimiz mi?

Mehmet'imi şehit eden kim?
Allah aşkına söyleyiniz Mehmet'imi kim toprağa düşürdü?

Mehmet'im konuştuklarından çok sustuklarında gizli..
Toprağa kimin düşürdüğünü öğrenmek için Mehmet'im suskunluğuna mı kulak versek?

Peki ya sizi?
Sizleri anlamak için ne yapmalıyız?
Neye kulak vermeliyiz?

Suskun halk yığınığını anlamak için ne yapmaliyiz?
Şehit vermeye devam mı etmeliyiz?

30 yıldır Mehmet'im toprağa düşüyor!
Peki sen ne yapıyorsun?

Haberi duyunca için yanıyor..
Teröre lanet okuyorsun.. ...

..dün gece bir mesaj aldım subay olan bi arkadaşımdan. „Ümit’im Mardin’e gidiyoruz, arkadaşlarımızın yanına! 3 Şehit 3 yaralı varmış..“ mesaj bu kadar kısa ve netti..

Ve yine düştün kara toprağa Mehmet’im..
Bu sabaha kadar hiç bir yayin organı geceden senin haberini vermedi..
Veremedi mi yoksa vermek istemedi mi?

Bilemiyorum..
Ama yüreğim sızladı yine..

Affet bizi Mehmet'im, çünkü elindeki silahı da alacaklarmış..
Seni beceriksiz gösterip toprağa düşmeni suçlu bildikleri için..

„Sen bu işi bilmiyorsun, benim ...

Affet beni Mehmet'im..
dün öldün..
bugün öldün..
ve yarında öleceksin.. biliyorum çünkü..



Dün birşey yapamadım..
bugün yaptırtmadılar..
yarin birşey yapmak için düşünmeme bile izin vermeyecekler.. buna eminim çünkü..

Ve sen, her sıkılan kurşunda, söylenen her sözde, yapılan her münazekerede, her pazarlıkta yine söz konusu olucaksın..
ve hergün yeniden düşeceksin, toprağa.. dün düştüğün gibi.. yarın düşeceğin gibi..

Namus bilir, hudutu korursun ama satarlar ana dıyarını, namussuz mahluklara..
sen borçunu ödemek için ordasın ama onlar ...

Yok arkadaş Terörü lanetlemiyorum, yaşananlar unutulacaksa eğer..

Balkonuma bayrağımı'da asmayacağım, hiç kimse başını kaldırıp bakmayacaksa eğer..

Sokağa bile çıkmayacağım bugünlerde, herkes günlük hayatına devam ediyorsa eğer..

Televizyonu açmayacağım, radyo bile dinlemeyeceğim, 'vur patlasın, çal oynasın' yayınlar yayınlanıyorsa eğer..

Üstelik yakama siyah kurdele bile takmayacağım, bugünlerde kimse anlamının farkında değilse eğer..

Ayrıca kimseyle diyaloğa'da girmeyecegim, bugünlerde göbeklerini kaşıyıp gülüyorlarsa eğer..

Vatan bölünmez diyenlere'de kulak asmayacağım, yarin herşeyi unutacaklarsa eğer..

Ve ben kardeşlerimi şehit vermeye devam ...

Yoldaşım duydun mu? Büyük Dış Politika dehasının bu defa bizleri nasıl şaşırtacağını düşünürken, meger birilerine bir jest yapmaya hazırlanıyormuş!

Ortam ise çoktan hazırmış..

Medya.. Halk.. 'İlerici' Aydınlar.. Sivil Toplum Örgütleri..

Peki ama yavru vatan'ın yanında bonus olarak ne verileceğini hiç düşündün mü?

Daha doğrusu, yavru vatan'dan sonra sıra da ne var?

Hayır hiç düşünmedim..

Hadi ozaman KKTC'yi TC'den ayıralım bakalım..

Ne olacak.. yapmadığımız bir şey mi?

Halkı.. Sendika'ları.. Sivil Toplum Örgütlerini.. ve birçok şeyi ayırmadık ...

Son günlerde gündemi meşgul eden futbolda şike olaylarına değinmeden geçmek olmaz sanırım, çünkü toplumsal duyarlılığımızı analiz etmek adına bir fırsat olarak karşımıza çıkıyor..

Neden mi?

Hergün Televizyonlarda izliyoruz, Gazetelerde okuyoruz.. çeşitli ölüm haberlerini, cinayetleri, hırsızlıkları, gasp, kapkaç, tecavüz..

Ve daha nicelerini..

Biraz düşünelim lütfen..

Bu olayları biz yaşarsak dünya başımıza yıkılır öyle değil mi?

Fakat hiç tanımadığımız insanların başına gelen bu olaylara üzülüyor muyuz? Tepkimizi gösteriyormuyuz? Kendi adımıza, ya da toplum olarak bunlara karşı bir ...

Bazı olayların unutulması yenilginin kabulü degil midir?

Ancak Mustafa Kemal'in evlatları asla yenilmez, bu yüzden Sivas katliamı bizlerin asla unutmaması, unutturmaması gereken olaylardan biridir.

Sivas katliamı ülkemizin birliğine ve bütünlüğüne, varoluşumuzu borçlu olduğumuz tüm değerlere yönelik bir saldırıdır!

Çünkü yargı kararında yazdığı gibi, 2 Temmuz 1993 'Sivas Katliamı' ne tahrik sonucu meydana gelmiş olay, nede 'sadece' bir Alevi-Sünni çatışmasıdır. Düpedüz Madımak Oteli önünde ''Cumhuriyetin temelleri burada atıldı, burada yıkılacak!'' diye bağıran zihniyetin, Türkiye Cumhuriyet'ine ...

Gökyüzünden "Barış ve demokrasi" yağdırılıyor Çocuklara..

Ve ölüyorlar Çocuklar, emperyalizm uğruna..

8 Yıl önce İrak’ta..

10 Yıl önce Afganistan’da..

Dün Tunus’da, Mısır’da, Yemen‘de ve bugün Libya‘da..

Yarin Suriye’de..

Gelecek yıl İran ve Kore’de ölecek.. Çocuklar..

Ve sıra bizim Çocuklar‘da!

60'larda ve 70'lerde dünya’ya gelme ihtimalleri yoktu!
Emperyalizm ile mücadele buna imkan vermiyordu..

80'lerde ise kundak’ta öldürüldüler!
Göbeğini kaşıyan adamların, Bıyıklı maşasının elindeki namlusun‘dan..

Ve 90'larda babsız büyüdüler!
Doğuda patlayan her nifak tohumlarında..

2000’lerde ise ...

Ankara'daki Hopa eyleminde gözaltına alınan Büro Emekçileri Sendikasından Hacı Özkan yaşadığı polis işkencesini anlatan görüntüleri izledikten sonra içim sızladı ve bu konuyla ilgili düşüncelerimi kısaca sizlerle paylaşmak istiyorum.

O görüntülerde izlediklerim bana 12 Eylül Askeri Darbesini hatırlattı. Aradan 30 yılı aşkın bir süre geçmesine rağmen değişen hiçbirşey yok. Yumruk aynı Yumruk, işkence aynı işkence!

İleri demokrasi bu işte!

Türk halkının, eylem yapan insanların bu şekilde işkenceye maruz kalmaları karşısında susması, neyin nesidir?

Bu kadar zormu ...

Karnından konuşanlar ülkesi yaratılmaya çalışılıyor, herkes vantrolog olmalıydı..

Gözler bile düşünceleri anlatıyordu, bu yüzden göz göze gelmek bile yasaktı!
Gözler yere bakacaktı..

Emperyalizmle öyle bir işbirliğine gidilmişti ki, kuşatılıyordu yurdumun her metre karesi..

Engeller yaratılacaktı özgür düşüncenin karşısında, ve halk bir kenara itilecekti!

Tek ses, tek düşünce, tek tipçi bir anlayış yaratılıyordu..

"Benim" gibi düşünmeyenlere yaşam hakkı yok artık, deniliyordu..

Artık düşünmenin başlangıcında olan her şeyin peşinde koşuluyordu. Her kelimenin peşinde koşacakları ...