SES, BİR, İKİ…
Eski bir anı gözümde canlandı. Gülerek anlatırlardı.
Tekirdağ’ın Saray ilçesi.
Kasabanın tek sineması var. Sinemacı A’mad (Ahmet). Karısı A’şe (Ayşe). Yazın da yazlık sinemayı aynı kişi açar. Sinemada filmi karı koca birlikte oynatırlarmış. Ayşe Hanım eşine yardım edermiş. Sinema dediğimiz, salaş bir yer, derme çatma, ahır gibi derler ya öyle, dönem altmışlı yıllar.
Sinema bir gece yine dolu. Ses kontrolü yapıyorlar.
“Bir iki, ses, bir iki, ses!” “ Ses gelmeyo (gelmiyor)!” “Ses ...