HATİCE ANA
Köyümüzün bilgesiydi, kültürümüzün canlı belgesi, kadınanaydı, Yörük kadınıydı…
Her sözünü, eski anılarına, köyün yaşanmış öykülerine bağlar, duyulmadık bir maniyle, bir deyişle, bir dersle bitirirdi…
Hani, yaşam dolu insanlar vardır, içlerindeki diriliği, sevinci, coşkuyu size de geçirirler daha sohbetin ilk dakikasında, sizi etkilerine alır bırakmazlar, ağzına baktırırlar, öyleydi Hatice Ana… Güldürürdü, ince bir espri olurdu her anlatısında…
Köye yeni yerleşmiş bir kentli hanım, bir gün yakınıyordu can sıkıntısından. Köyden sevmediği kişileri de sırasıyla ...