News of Feza TİRYAKİ

ATIŞ SERBEST!


Akşam telefon geldi Almanya’dan. Gençler bir okuma gecesine katılmışlar, bir Türk yazar gelmiş, kitaplarını okuyacakmış diye Almanların düzenlediği sözde edebiyat gecesine gitmişler. Sonra da etkinliğin yarısında çıkmışlar, neredeyse ağlamaklılar… Telefonda bir biri anlatıyor, bir diğeri: “ Ulusalcılıkla, ulusal duygularla alay ettiler, gözümüze baka baka Türklüğü küçümsediler, şehitlerle dalga geçtiler…

Sonra bu çağrılan yazarın adını soyadını dediler, okuduğu öykünün adını söylediler.

Baktım böyle bir ad var. Sözlüklerde, şurada burada adı geçiyor.

Emrah Serbes adını ...

SALDIRI

(Hayvan öyküsü demeyin, bir hayvan öyküsü bazen bize görmediklerimizi gösterebilir, yapmamız gerekenleri hatırlatır...)

Bayramın ilk günü. Bayram namazı öncesi. Hava daha alaca iken, gün tam ağarmadan tavuklar çığrışıyor, alışılmadık bir zamanda kıyamet koparıyorlar. Gün içinde buna benzer sesleri ne çok çıkarıyorlar, alışkınız, bir köpek yanlarından geçerse, kediler yakınlarına gelirse, yabancı biri yaşadıkları dereden geçmeye kalkarsa… Tavuklar haberci gibiler. Her türlü tehlikeyi bildiren telsizciler…

Önce, yoksa sabahın köründe şaşırıp kurban mı kesmeye kalktılar, bayram namazından ...

Güzel Kuzu, Çirkin Kuzu


Okuduklarıma, olan bitene bazen öyle şaşırıyorum ki, şaşkınlıktan ağzım bir karış açık kalıyor.

Önce kendi aklımdan, sonra yazanın aklından, olmadı okuyanların aklından şüpheye düşüyorum.

Gazete Türkiye’nin en çok satan gazetesiymiş: Posta.

Baş yazarı Rauf Tamer. Yılların gazetecisi. Son yılların da, ne şiş yansın ne kebap tarzı yazı yazan yazarlarından…

Dün öyle bir yazı yazmış ki, olursa bu kadar olur. Bu kadar, okuyan aptal yerine konabilir.

“Güzel kuzu” yazının adı. Gazete haberi ...

Kara Çarşaf Okulda!


Çocukken, ders kitabında görmüştüm ilk kez kara çarşafı. Sokakta, okulda, çevremizde çarşaflı, türbanlı, peçeli bir kadın hiç görmeden büyüdük. Büyüklerimiz kadın erkek halkevlerinde çalışmışlar uzun yıllar, Cumhuriyetle birlikte. Onların başı açık, güzel giyimli, Avrupalı’dan farksız saç kesimli, şık elbiseli resimleri fotoğraf albümlerimizde duruyor. Özal döneminde bir ara Arap gezgincileri sarmıştı ortalığı, bilenler anımsar. Onlarda görmüştük kara çarşaf nedir, ne değildir… Ecinni gibi giyinip erkeğin arkasında yürümek, yüzünü gözünü kafeste maymunmuşsun veya namussuz ...

KAPAK



Argoda, “Kapak olsun!” diye bir söz var. Gençler arasında yaygın kullanılıyor. “Bu da sana kapak olsun!” diyorlar. Ders olsun, aklını başına getirsin anlamında.

Buradaki kapak tencere kapağı değil, bir kitabın, derginin, broşürün, tanıtımın kapağı. İçeriğe ilgi uyandırmak için bu tür yayınların kapağına çok önem verilir. Güzel bir kapak, bir bakışta ilgi çeker, bir anda ne anlatacaksa onu anlatır. Gençler de bu durumdan esinlenerek, uzun uzun anlatmaktansa, insanı şaşırtan durumlara kapak olsun sözünü uydurmuşlar. “Kapak!” ...

Ha Pazarın Durumu, Ha Memleketin!
(Pazar Yerinde, Kitapçıda, Yolda)


Pazar Yerinde:

Aylar sonra yine Demre pazarındayım. Burası kara bir kapak altına kapandığından beri, sokak aralarından çıkılıp, uğultulu, gün ışıksız kapalı alana yığıldığından beri pazarcılar, pazar, bütün güzelliğini yitirdi.

İçeriye girdiğinde üç beş dakika geçince uğultudan başın ağrıyor. Nasıl kaçacağını bilemiyorsun dışarıya, açık havaya. Günlük güneşlik hava varken dışarda, içerisi yarı karanlık, izbe, iç sıkıcı… O çok yüksek tavan zaten kara. İnsanın üstüne üstüne çöküyor. Yastayız, ...

AKLINIZI SEVSİNLER!


Aklın yolu birdir derler. Azıcık aklı olan, şu anda ülkemizde oynatılan oyunu görüyor, biliyor. Bunu görmek için fazla akıllı olmaya gerek yok. Eğitimli olmak hiç gerekmiyor. Görünen köy kılavuz istemiyor. Sahnelenen oyunun gizlisi saklısı kalmamış. Sonu başı belli. Yönetmeni, oyuncuları gizli değil. Destekçileri göz önünde. Yaltakçıları sıra sıra, eskinin abdesthane ibriği gibi dizililer, içindeki boku sokağa taşan hela kapısında bekleşiyorlar… Bok sızmıyor, akıyor, suları ortalığa şarıl şarıl taşıyor… Akan bokun kokusu insanın burnunun ...

“KANUNSUZ OLDUĞU DOĞRUDUR”


Gelinen nokta. Terör örgütü yandaşlarının durdukları yer:

“Yasa tanımamak.” “ Yasaları bilerek, isteyerek tanımamak, tanımadığını da yasalardan korkmadan, çekinmeden duyurmak.” Yaptıklarına demişler:

“Kanunsuz olduğu doğrudur!”

Böyle bir duruş, günümüzde nerede, ne zaman olur?

Bu da sorulur mu, hiçbir yerde, hiçbir zaman olamaz!

İnsanlık her zaman kendine yasalar koymuştur. Yasalara uymuştur, uyulmuştur. Düzeni, ilerlemeyi yasalar sağlamıştır. Kargaşayı, başıbozukluğu yasalar önlemiştir. Keyfi, nedensiz, sırf kötülük olsun diye yasa tanımamak olmaz. Böyle bir durum çağdaş ...

TUZ


Koca Musa, ufak boylu, nurlu yüzlü, bembeyaz saçlı- sakallı bir yaşlı kişi. Buranın yerlisi. Çocukları torun torbası burada yaşıyor. Karısıyla küçücük sandallarında ekmek peşindeler bütün gün. Gezgin gezdiren, yüzdüren köyün tur gemilerine koylarda yanaşıp sandaldan satış yapıyorlar. Kekik, nane, adaçayı satıyorlar, naylon torbalara bölünmüş. Olmadı yazma, işlemeli yemeni… Akşamüstleri aynı ufacık sandalla balıktalar. Hayvanlarına otu neyi de bu sandalla taşırlar adacıklardan, ötedeki kıyılardan…

Evden, Koca Musa’ya takılmışlar, elinde tuz torbası, giderken:

“O deniz tuzundan ...

Türkçe Yasak Git Arapça Konuş


Hafta pazarındayım. Köylünün ürününün ağırlıkta olduğu, köylünün kendisinin satış yaptığı köylü pazarı, Kaş’ın pazarı.

Her yıl biraz daha daralan, kenara kıyıya itilen, gide gide küçülen bir pazar yeri burası. Durağın önünde Pazar başlıyor. Kaldırımın kenarından yürüyerek birkaç dala ayrılan pazara giriyorsun. Yer taşlı topraklı, doğal. Belediye, beton dökeyim, kalıp beton döşeyeyim, pazar yerinden daha çok para kazanayım, dur üstünü de kapayıp buraları gürültüden, uğultudan girilmez yapayım, kapalı pazar yerine çevireyim ...